یکی از پیچیدگی های تاریخ معاصر آذربایجان رخنه تئوریسینهای مخرب و ضد فرهنگی ایرانشهری در جای جای شئونات آذربایجان از جمله اقتصاد، اجتماع، اصحاب علم و ادب و فرهنگ آذربایجان می باشد. وارد بحث اقتصاد و دیگر موضوعات نمی شوم که آمار حرفهایش را می گوید ولی نگاه و عملکرد قیم مابانه این دسته هتاک به فرهنگ و زبان ترکی آذربایجان طوری شده که حتی برای نام زبان و فرهنگ ترک آذربایجان هم مداخله کرده و با امر و نهی و با جذب امکانات نجومی سعی می کنند با صغری کبری کردن، فرهنگ عمومی آذربایجان را به فرهنگ به اصطلاح باستان ایران مهندسی نمایند.
تمام تلاش بی نتیجه اینها بر این است تا زبان چندین هزار ساله ترکی را در حد یک زبان محلی درآورده از چشم بیاندازند، موسیقی اصیل و موثر آنرا تا حد ممکن سخیف نشان دهند و ادبیات فاخر آذربایجان را در حد اشعار طنزگونه « شیت » نگه دارند. اگر ادبیات، اسطوره و نسخه خطیی هم پیدا شود به نحوی شانتاژ کرده آنرا از چشم اهالی آذربایجان دور نگه دارند. نمونه مهم آن هم تلاش برای پنهان کردن نسخه سوم دده قورقود بود که تحت شدیدترین رفتارهای ضدفرهنگی بایکوت می شود.
تلاش اخیر کادر ایرانشهری برای قالب کردن شاهنامه بجای دده قورقود در میان آذربایجانیان خصوصا اهالی اورمیه نیز در این راستا می باشد. اینکه چرا مستخدمین سیستم دولتی استانی که همگی آشنایان ما هستند و حساسیتهای مردم اورمیه را به کرات دیده اند، در این مورد نیز همگام با حرکت ضاله ایرانشهری حرکت می کند بماند برای بعد (که همانطوریکه خیلی دیده ایم بعد از بازنشستگی به دامان ملت بازخواهند گشت و دو آتشه از هویت فرهنگی آذربایجان دفاع خواهند کرد...)، ولی پیشنهاد می کنم اگر قصد ارزیابی و وزن سنجی اقبال مردم آذربایجان را به فرهنگ خود را دارید اجازه برگزاری یک سمینار یا به دده قورقود یا به کوراوغلو این اسطوره های ترکی محبوب مردم بدهید تا ضمن مقایسه آن با مجالس شاهنامه خوانی، ببینید اگر رضاخان و دارودسته اش پنجاه سال علیرغم تلاش فوق العاده نتوانستند زبان و فرهنگ عمومی آذربایجان را مهندسی کنند، در این عصر دهکده جهانی و عصر ارتباطات شما هم نخواهید توانست برای مردم آذربایجان « شاهنامه آری، دده قورقود خیر» تحمیل نمایید.
4 تیر 1401
گوناز تی وی
SH.A
