این کارگران آزربایجانی به «پایین بودن حقوق شان، وضعیت نامناسب کاری و تبعیضات صورت گرفته بر علیه آنان در مقایسه با کارگران معدن مس کرمان» اعتراض دارند و خواستار اجرای طرح همسان‌سازی حقوقشان با کارگران رسمی و کارگران معادن سایر استانها هستند. آنها همچنین خواسته‌های دیگری از جمله اجرای کامل و صحیح طبقه‌بندی مشاغل دارند.
آخرین بار در آذرماه ۱۴۰۰ بیش از ۲ هزار نفر از کارگران شرکت‌های پیمانکاری شاغل در مجتمع مس سونگون ورزقان، بیش از یک هفته دست به اعتصاب زده بودند و شعارهای «بیر یئمه ریک، ایشمه ریک، عدالتی ایسته ریک» «نه شرقی، نه غربی، کرمان سونگون نه فرقی؟» سر داده بودند.
پس از این اعتصابات، ابراهیم رئیسی و مدیر عامل مس سونگون وعده هایی مبنی بر اجرای طرح همسان سازی حقوق کارگان داده بودند اماعلیرغم این وعده ها تاکنون مدیریت مجتمع و شرکت‌های پیمانکاری خواسته‌های این کارگران را اجرا نکرده‌اند.
مسئولان دولتی به جای رسیدگی به مشکلات کارگران، نیروهای سرکوبگر را به معدن اعزام کرده اند. نیروهای امنیتی دو تن از نمایندگان کارگران به اسامی «ولی‌الله محمودی» و «ارشد کاظم‌پور» بازداشت و به مکان نامعلومی منتقل کرده اند.
معدن مس سونگون ورزقان آزربایجان «بزرگترین معدن مس خاورمیانه» است و ۶۰ درصد مس تولیدی ایران از ذخایر این معدن عظیم آزربایجان تامین می شود. اما در نتیجه سیاست های تبعیض آمیز حکومت ایران، مردم آزربایجان جنوبی سودی از این معدن نمی برند و با انتقال خام مواد معدنی آن به کرمان، سود این معدن عظیم به جیب مردم فارس این مناطق سرازیر می شود. مردم تورک منطقه نیز با فقر، بیکاری و مهاجرت دست به گریبانند.
در خردادماه ۱۴۰۰ پورمحمدی استاندار وقت آزربایجان‌شرقی در اعتراف به تاراج معدن مس سونگون آزربایجان توسط حکومت فارس‌گرای ایران گفته بود: «هر روز به میزان ۵۰ میلیارد تومان کنسانتره مس از مس‌سونگون ورزقان به کرمان می‌رود اگر همین پول در خود استان بماند اینجا بهشت می‌شود.»
گونازتی‌وی
SH.A
